Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.
Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Μανόλης Αναγνωστάκης, Στο παιδί μου, Ο στόχος (1970).
Καλοκαίρι, σε ένα παραδοσιακό ελληνικό νησάκι. Τι πιο ωραίο να πίνεις τον καφέ σου δίπλα στα καταγάλανα νερά, να τρως σε γραφικά ταβερνάκια, να κάνεις βόλτες στα ήσυχα σοκάκια, για τους λίγους βέβαια και τυχερούς που μπορούν ακόμα να το υποστηρίξουν εν μέσω οικονομική κρίσης. Ευκαιρία να ξεφύγεις από τη δύσκολη καθημερινότητα, να έρθεις σε επαφή με κομμάτια του εαυτού σου που τα είχες ξεχασμένα μέσα στους γρήγορους ρυθμούς της πόλης. Όλα φαίνονται υπέροχα, και τίποτα δε φαίνεται να λείπει. Ή μήπως κάτι λείπει; Ιντερνετ ή αλλιώς διαδίκτυο.
Το διαδίκτυο έχει γίνει πλέον απαραίτητο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, ένα είδος γλυκιάς εξάρτησης. Αποτελεί σαφέστατα χρήσιμο εργαλείο και έχει διευκολύνει πάρα πολύ τη ζωή μας. Πότε όμως η χρήση αρχίζει να γίνεται κατάχρηση; Οι νεότερες γενιές φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη εξάρτηση από το διαδίκτυο καθώς αυτό αποτελεί πια μια προσομοίωση της ζωής τους. Έχει αλλάξει ο τρόπος που κάνουν τις κοινωνικές συναναστροφές τους, ο τρόπος που επικοινωνούν ακόμα και η γλώσσα που χρησιμοποιούν, βλέπε τα «Greeklish”. Σε όλο αυτό, κυρίαρχο ρόλο παίζον τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που μέσω των διαφημίσεων παγιώνουν τέτοια πρότυπα και διαμορφώνουν ανάγκες πλασματικές που δεν ανταποκρίνονται απαραίτητα στην πραγματικότητα. Πως είναι δυνατόν να φύγεις για διακοπές έστω και για μια δύο μέρες χωρίς να έχεις πρόσβαση στο διαδίκτυο; Από αυτό φυσικά εξαιρούνται οι επαγγελματίες που το διαδίκτυο είναι το κύριο εργαλείο της δουλειάς τους. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους; Δεν έχεις να κάνεις καλύτερα πράγματα στις διακοπές σου από το να είσαι κολλημένος μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή;
Η κοινωνία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί συντελεί σε αύτη την κατάσταση με την αποξένωση και τη μοναξιά που δημιουργεί στους ανθρώπους. Ένα επιπλέον τώρα με την οικονομική κρίση, το διαδίκτυο είναι πλέον ο μόνος τρόπος διαφυγής από όλα αυτά τα προβλήματα. Αυτό με τη σειρά του όμως δημιουργεί χειρότερα προβλήματα. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται ολοένα και πιο πολύ στον ασφαλή μικρόκοσμό τους αφού και δεν μπορούν να αντέξουν αυτά που συμβαίνουν στον έξω κόσμο και αδιαφορούν. Είναι πολύ πιο εύκολο και απλό να ανοίξεις τον υπολογιστή σου παρά να βγεις μια βόλτα και να περπατήσεις, να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να συζητήσεις με έναν φίλο. Και αυτό τελικά γίνεται συνήθεια και τρόπος ζωής χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Η πραγματική ζωή βρίσκεται μακριά από την οθόνη του υπολογιστή. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ζούμε και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή που μας προσφέρεται με όλες μας τις αισθήσεις. Και ας μην ξεχνάμε να ερχόμαστε σε επαφή με αυτό που μας κάνει να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε, όσο δύσκολο κι αν είναι.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εβδόμη" 01/07/2011
Κείμενο: Λαζαρίδου Μαργαρίτα
