Τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι τα πιο κρίσιμα και σημαντικά για την περαιτέρω ανάπτυξή του. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό παίζουν τα γονεϊκά πρότυπα. Η συμπεριφορά και η ψυχική διάθεση του παιδιού καθορίζεται και ερμηνεύεται από εκείνη τον γονιών του.
Το παιδί που είναι στο δεύτερο χρόνο της ζωής του, αρχίζει να αποκτά εμπιστοσύνη στις ικανότητες του και θέληση για ανεξαρτησία. Αρχίζει να συμμορφώνεται σε κάποιες συμπεριφορές και μαθαίνει να ισορροπεί τις επιθυμίες του με εκείνες των άλλων. Αν δεν καταβάλει προσπάθεια για την ικανοποίηση των αναγκών του, μπορεί να οδηγηθεί σε έλλειψη εμπιστοσύνης και αδυναμία να πάρει πρωτοβουλία, ενώ αν δεν λάβει υπόψη τις ανάγκες των άλλων, η ενσωμάτωση στο κοινωνικό σύνολο είναι δύσκολη. Οι γονείς είναι αυτοί που προκαλούν και ενισχύουν την πρώιμη κοινωνική αλληλεπίδραση μεταξύ των βρεφών και προωθούν την κοινωνική συμπεριφορά. Τα βρέφη και τα νήπια πλησιάζουν το ένα το άλλο ξεκινώντας από μια βάση εμπιστοσύνης, η οποία παρέχεται από μια φιγούρα προσκόλλησης, κυρίως τη μητέρα. Αν οι γονείς δεν είναι σταθεροί στη συμπεριφορά τους απέναντι στο παιδί τους, παρέχοντας του ξεκάθαρα μηνύματα και την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη που του χρειάζεται, τότε το παιδί αναπτύσσει ασταθή και αντικοινωνική συμπεριφορά.
Σε αυτό το στάδιο της ζωής τους, τα παιδιά αναπτύσσουν το συμβολικό παιχνίδι και τη μίμηση μέσω των οποίων μαθαίνουν σταδιακά τον κόσμο. Έτσι, οποιαδήποτε συμπεριφορά αναπτύσσουν οι γονείς, που αποτελούν πρότυπα, περνάει στα παιδιά μέσω της μίμησης και της παρατήρησης. Βίαιες συμπεριφορές είτε λεκτικές είτε σωματικές, περνάνε αυτόματα και στα παιδιά που αποτελούν καθρέφτη της συμπεριφοράς των μεγάλων. Στις περιπτώσεις αυτές, καθοριστικό ρόλο παίζει η ενίσχυση της συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Ο γονιός μέσω της αρνητικής ή θετικής ενίσχυσης, θα πρέπει να ενισχύσει ή να εξαλείψει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά με επιβράβευση ή τιμωρία(απόσβεση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς) . Αν το παιδί παρουσιάσει βίαιη συμπεριφορά και ο γονιός ανταποκριθεί σε αυτό με βία, τότε η συμπεριφορά αυτή ενισχύεται και το παιδί μαθαίνει να λειτουργεί με τη βία επαναλαμβάνοντας αυτό το μοτίβο. Γονείς ασταθείς, με μη συγκεκριμένο και ξεκάθαρο ρόλο, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους, συνήθως τα οδηγούν σε αντικοινωνικές και ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Πολλές φορές αναπαράγουν το μοντέλο της δικής τους οικογένειας όταν αυτοί ήταν παιδιά και προσπαθούν να καλύψουν τα δικά τους συναισθηματικά κενά και τραύματα της παιδικής τους ηλικίας.(κυκλική μετάβαση βίας από γενιά σε γενιά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου